I-zine nr 19 Ilone Blaauw Veilig veranderen week 34 2014
Hoe je integriteit in je organisatie kan versterken.
‘Tijd voor een goed gesprek’, zeg ik op ferme toon en ik zie drie jongens verdwijnen onder de eettafel met een gezicht van ‘nee hè, niet met mij!’ Mijn verbazing slaat om in boosheid als ik nietsvermoedend gebeld wordt door de leraar van één van mijn zonen, met de vraag of ik al over het ‘akkefietje’ gehoord heb? Zij blijken een flinke aanvaring met elkaar te hebben gehad, waarover mijn zoon mij niet in vertrouwen heeft genomen. Dát vind ik het ergst, los van de manier waarop dit verlopen is. Voor mij staat eerlijkheid als ‘waarde’ namelijk hoog in het vaandel!
Deze teleurstelling over de schending van integriteitsnormen in zijn organisatie, raakt mij wanneer ik spreek met een geagiteerde directeur van een grote veiligheidsorganisatie. Zo ken ik hem helemaal niet! Het vertrouwen in zijn medewerkers heeft een flinke deuk opgelopen. Het voelt niet veilig, want hij is wél verantwoordelijk voor deze organisatie! Zijn reactie; zijn normen helder stellen, aangeven welke handelingen niet (meer) kunnen en hard ingrijpen (handhaven) als er sprake is van grensoverschrijdend gedrag.
De vraag is welke benadering het meest effectief is, als het gaat om bewaren en versterken van het gewenste (integere) gedrag? Volgens Paul van Tongeren, hoogleraar Wijsgerige Ethiek, wordt deze vraag slechts deels beantwoord door te zeggen wat je niet meer moet doen, om schendingen van integriteit te voorkomen. Hij schreef in 2011 een essay met de titel ‘Integriteit als deugd. Een kwestie van oefenen’. Dit boekje kreeg ik van een directeur van een woningbouwcorporatie, als inspiratiebron voor een interactief integriteitstraject wat we samen vormgegeven hebben.
Je kunt uitgaan van zogenaamde ‘normethiek’, gebaseerd op wantrouwen tegenover de menselijke natuur. Deze wordt geleid door de overtuiging dat die natuur moet worden ingedamd, beheerst en bedwongen door bijvoorbeeld strafmaatregelen. De ‘deugdethiek’ is veel ‘proactiever’ en gaat over de vorming van houding en karakter. Houdingen komen, weten alle ouders, tot stand in een proces van voortdurende vorming. Maar hoe help je die houding te vormen? Hoe worden mensen integer(der)? Discussies voeren, bewustwording bevorderen, over concrete dilemma’s praten en samen de grijze gebieden verkennen, is de meest effectieve strategie om integriteit te bevorderen en duurzaam in de organisatie te borgen. Het is dus een zorg van lange adem, je bent er nooit klaar mee. Het is ook geen kwestie van alles of niets; integriteit kan altijd nog beter, zonder dat dit betekent dat het niet deugt zoals het is. En; het gaat niet om óf, maar hóe je binnen de lijnen speelt.
De beoordeling van wat mooi en goed ‘spel’ is, hangt af van het ‘systeem’, het gezin, de organisatie, en zelfs de samenleving waarbinnen je functioneert. Alleen een integere organisatie kan aan integere mensen de plaats geven die hen toekomt. Alleen een organisatie die voortdurend aan de integriteit van haar eigen cultuur werkt, dus oefent, kan erop vertrouwen dat werknemers elkaar aanspreken waar dat nodig is, aanmoedigen waar dat mogelijk is en helpen zichzelf te verbeteren. De rol van voorbeeldgedrag en complimenten is daarbij zeer belangrijk voor navolging! Een flinke opdracht voor de leidinggevende, die verantwoordelijk is voor de integriteit van je organisatie en de eigen persoonlijke integriteit.
Tenslotte is het boeiend om te bedenken dat er geen sprake kan zijn van enige ‘deugd’, zonder de aanwezigheid van de vier ‘kardinale’ deugden; moed, maat, rechtvaardigheid en verstandigheid’. Vrij vertaald; als ik verstandig ben in wat ik mijn kinderen wil leren, vervolgens de moed heb om hen daarop aan te spreken, maar ook maat kan houden en rechtvaardig in mijn oordeel, ben ik ‘deugdzaam’ en geef ik het goede voorbeeld. Met drie zonen in de pubertijd, oefen ik dagelijks!
TIP
Maak van de nood een deugd en neem, zéker als er concrete aanleiding voor is, de tijd om het gesprek aan te gaan met je collega’s over integriteit. Benoem jouw normen en waarden en bespreek voorbeelden van integriteitsdilemma’ op interactieve wijze. Doe dit zonder oordeel, en kijk met elkaar welke houding er achter het tegenovergestelde gedrag hoort. Wat vinden jullie mooi en goed spel, wat zijn jullie lijnen en passen jullie de 4 kardinale deugden toe? Blijf vooral oefenen en complimenteer mensen die het goede voorbeeld geven!
I-zine nr 18 Ilone Blaauw Veilig veranderen week 32 2014
5 praktijkvoorbeelden over valkuilen en uitdagingen in de veiligheidswereld.
- Veiligheidsregio’s zijn verantwoordelijk voor veiligheid.
- De brandweer weert brand.
- De politie handhaaft de orde.
- Rijkswaterstaat beheert (rijks-, vaar- en water)wegen.
- Justitie houdt mensen binnen.
- Ik kan ‘veilig veranderen’.
Model kernkwadrant Daniël Ofman
Waar ben jij goed in? Wat is jouw unieke kernkwaliteit?[1] Dit (natuur)talent geeft kracht, plezier en heeft je gebracht waar je nu bent. Hierdoor houd je stand. Vaak is het ook een ‘overlevingsmechanisme’. Jouw manier om met moeilijke situaties om te gaan. Die kwaliteit kan ook je valkuil worden. Hij ‘dient’ je niet meer, jij of je omgeving krijgt er last van. Dan is het tijd om vanuit deze kernkwaliteit te veranderen en de volgende, nog onbekende uitdaging aan te gaan.
Dit geldt voor ieder individu, maar ook voor teams, afdelingen en organisaties. Hoe langer jouw kwaliteit je gediend heeft, hoe moeilijker het is om ander gedrag te vertonen. In feite ben je ‘trouw’ aan dit gedrag. Anderen verwachten dit gedrag ook van je. Probeer het maar uit! Jouw omgeving vraagt iets nieuws, maar zal ook alles op alles zetten om je in jouw oude gedragspatroon te houden. Je gaat je toch niet in een keer ‘raar’ en onvoorspelbaar gedragen? ‘Doe maar gewoon, er verandert al genoeg’, etc..
Vanuit mijn ervaring zie ik het volgende:
Binnen de veiligheidsregio, verantwoordelijk voor veiligheid, blijkt het knap lastig, zelfs onveilig, om de verschillende hulpdiensten te verbinden. Elke ‘kolom’ is van oorsprong gericht zijn op het goed doen van het eigen ding. Ze verlenen hulp en vragen er dus niet om. Ze kunnen het zelf! Als het niet goed gaat, volgt er een onderzoek. Samen één organisatie vormen, vraagt om openheid en delen van zaken, ook waar het niet goed gaat of je het simpelweg niet alleen kan. Wat nodig is, is vertrouwen, en dat ervaar je pas als je niet wordt afgerekend wanneer je je kwetsbaar opstelt. Zie hier de ‘onveiligheidsketen’.
Bij de brandweer, goed in het ‘weren’ van brand, begeleid ik teamsessies. Het doel is verbetering van samenwerking en elkaar beter leren kennen. De kracht van deze teams is expertise en vakinhoud. Ze werken vaak al lang samen en hebben elk inhoudelijk thema tot in detail met elkaar besproken. Ik vraag hen om hun van nature aanwezige ‘afweermechanisme’ uit te zetten en zichzelf, los van de inhoud, te laten zien. Dit is spannend en roept soms weerstand op, maar verbindt hen uiteindelijk op een andere laag.
De politieorganisatie handhaaft de orde en Rijkswaterstaat beheert wegen. Intern wellicht door nu verder te centraliseren. De vraag is of dit de organisatieontwikkeling en de medewerkers dient? Uit intervisie met politieleidinggevenden en teamsessies met ondernemingsraden van RWS, hoor ik juist behoefte aan visie met ruimte voor zelfsturing.
De Dienst Justitiële inrichtingen heeft de opdracht om gevangenissen te sluiten. Dit betekent dat er mensen uit moeten. Hoe neem je goed afscheid en begeleid je jouw medewerkers naar buiten?
En ik? Kan veilig veranderen omdat ik sterk ben in ’aansluiten’ in dit soort organisaties. Ik begrijp de herkomst van het gedrag en benoem dit open in een sfeer van vertrouwen. Ik richt me op wat ik zie gebeuren in de relatie en het proces. De aandacht van de opdrachtgever is over het algemeen al voldoende gericht op de inhoud. Mijn uitdaging is om onorthodoxe, ‘onveilige’ vragen en opdrachten in te brengen, zodat mensen uit hun comfortzone stappen. Zo schakel ik vanuit een veilige basis, via onveiligheid, naar een ander niveau van veiligheid.
TIP
Als je alleen maar ‘veilige’ dingen doet, verandert er helemaal niets. Ben je je bewust van de valkuil van jouw kernkwaliteit of die van jouw organisatie? Ervaar je ‘m als een belemmering? Ga dan op zoek naar de uitdaging. Stap uit je comfortzone. Zoek nieuwe verbindingen en schakel naar andere vormen van samenwerking. Vergroot je (zelf)vertrouwen en openheid. Zorg voor een betere (werk)sfeer, da’s ook beter voor je gezondheid. En bovenal: heb plezier en wees een inspirerend voorbeeld voor anderen!
Een zomerse groet!
[1] Kernkwaliteitenmodel van Offman
Na het afschuwelijke ongeluk, deze week geen i-zine.
Gewoon… stilte!
Tenminste.. dat was mijn bedoeling! Per abuis is de volgende izine aankondiging te vroeg verstuurd En de link naar het bericht niet geplaatst. Excuses daarvoor.
Voor diegenen die het nodig hebben een prachtig lied: ‘dat ik je mis’ van Maaike Ouboter.
Hierbij de lyrics:
Je kust me, je sust me.
Omhelst me, gerust me.
Je vangt me, verlangt me.
Oneindig ontbangt me
Je roept me, je hoort me.
Je redt en verstoort me.
Geloof me, beroof me.
Verstikt en verdoof me.
Je ademt en leeft me.
Siddert en beeft me.
Vertrouwt me, beschouwt me
Als mens en weerhoudt me
Van bozige dromen
Die op komen dagen
De eenzame vragen
Van eindig geluk.
Met je krullen als nacht
Hoe je praat hoe je lacht
Hoe je stem zo dichtbij
Als een engel verzacht
In mijn dromen doorstromen
Oneindige leegte
Je remt me, je temt me
Je roert en beweegt me
Ik mis je, ik mis je
Ik grijp je, ik gris je
Ik wil je, bespeel je
Ik roer en beveel je
Om bij me te blijven
In donkere nachten
Om niet meer te smachten
Naar jou
Laat me los
Ik moet nu alleen
En houd me vast als het nodig is
In gedachten en ik zoek je
in alles om me heen
maar al denk ik soms
dat het zo beter is
Kan ik het niet helpen
Dat ik je soms mis
Oh ik smoor je, bevroor je
Verlos en verloor je
Weg naar een andere plek
Maar ik hoor je
Omarm je, verwarm je
Ik zie en ik voel je
Ik aai je, ik streel je
Ik knuffel en kroel je
Je rijdt me begrijpt me
Verwart en misleidt me
Het schrikt me soms af
Hoeveel ik op je lijk nu
M’n glimlach mijn tranen
M’n liefde, mijn beleven
Het spijt me van alles
Kom help en bevrijd me
En laat me los
Ik kan het alleen
Maar houd me vast als het nodig is
In gedachten en ik vind je
In alles om me heen
Maar al denk ik soms
Dat het zo beter is
Kan ik het niet helpen
Dat ik je soms mis
Ik kus je, ik sus je
Ik doof en ik blus je
Je blijft heel dicht bij me
Maar in mijn hoofd rust je
I-zine nr. 17 Ilone Blaauw Veilig veranderen week 28 2014
Een zonnige dag. Prachtige natuur. Alle tijd van de wereld. Lekker sjokken langs de Mark (een beekje bij Breda). Samen met een vriendin, gezellig bijpraten. Niks aan de hand, totdat we tegen een groep grote runderen aanlopen. Midden op ons pad, geen ontkomen aan. Zo groot en angstaanjagend, dat we de pas inhouden. De grootste os heeft ons ook gespot. Dit stelt ons niet gerust.
Zo’n gevoel heb je allemaal wel eens, als er iets gebeurt waar je niet op voorbereid bent. Eerst nog lachend geef je de ander (in dit geval de os) de schuld omdat hij niet aan de kant gaat voor ons. Vervolgens realiseren we ons dat dit een serieus obstakel is en dat we zélf iets moeten doen. Vluchten? Omkeren en al die kilometers teruglopen? Afwachten, tot het gevaar geweken is? Mijn vriendin durft er niet langs. Ik denk dat het wel meevalt en sprint er het liefst gewoon voorbij. Beiden zijn we ons bewust van de verschillen in onze benadering. Het is óf niet verder komen en terug naar af, óf onbezonnen doorgaan, met alle gevolgen van dien. Gelukkig lost dit probleem zich vanzelf op. De dieren vervolgen hun route, voorop de grootste en sterkste os. De weg is vrij!
Regelmatig vertellen klanten over de obstakels waar zij tegen aan lopen wanneer zij organisatieveranderingen doorvoeren. Ze worden verrast door de weerstand of onmacht van medewerkers om goed samen te werken, terwijl de ‘harkjes’, doelen en taken toch duidelijk geformuleerd zijn. Laatst vroeg een leidinggevende hoe hij meer verbinding en betrokkenheid in en tussen de nieuwe teams tot stand kon brengen. Tegelijkertijd erkende hij dat hij dominant was en krachtig in het bepalen van de koers. Luisteren en nieuwsgierig zijn waren, gaf hij lachend toe, niet zijn sterkste punten.
Wanneer moet je sterk zijn en wanneer mag je toegeven dat je het niet weet? Wat is jouw kracht en hoe toon je die? Fysiek, mentaal, non-verbaal? Uit de reacties die ik krijg op mijn I-zines, blijkt hoe verschillend wij kracht en kwetsbaarheid zien. Ik voel mij juist sterk in de thema’s die ik beschrijf. Ze zijn mij ‘eigen’. Ik ben me bewust van mijn kwaliteiten én valkuilen. Door veel vragen te stellen, open te staan en de ander de koers te laten bepalen, zorg ik voor verbinding en betrokkenheid in teams. Ik laat me in dit ‘veld’ dus graag verrassen en bied hulp wanneer het probleem zich níet vanzelf oplost.
Tip
Zie kracht en kwetsbaarheid eens als twee kanten van dezelfde medaille. Wat de één krachtig vindt, vindt de ander juist erg kwetsbaar én andersom! Beiden zijn goud waard. De kunst is om ze te tonen, wanneer dat nodig is en ze in balans te houden. Bij deze dus.
Een zomerse groet,
i-zine nr.16 Ilone Blaauw Veilig veranderen week 26 2014
Hoe verschillend gaan mensen om met de spanning van het niet weten. Of Nederland doorgaat naar de kwart- of halve finale? Of jongeren die onvoldoende studiepunten hebben gehaald, dit najaar kiezen voor werk of een andere studie? Welke rol een ondernemingsraad na een intensief plaatsingsproces, wil innemen? Wat een vriendin gaat doen nu haar tijdelijke contract voor de derde keer is beëindigd?
Wat ik zie en hoor is dat deze mensen zich onzeker gaan voelen. Zichzelf verwijten maken of zich schamen voor hun vermoeidheid, teleurstellingen, gebrek aan inzet. Als verdediging tegen deze ‘pijn’ vervallen ze in één van de vijf manieren om vast te lopen, die ik beschreef in mijn vorige i-zine en die veel reacties van herkenning opriep. Mooi als je je daar bewust van bent, maar hoe kom je nu weer ‘los’?
Tijdens dit WK zijn we, onbewust, heel goed bezig! We uiten onze emoties zowel (non)verbaal als lichamelijk. Bij een doelpunt springen we automatisch op en schreeuwen we vol overgave. We houden ons niet in en delen onze boosheid of smart als het tegen zit. We gooien er veel meer uit dan voetbal-stress en dat werkt ‘louterend’. In therapie (bio-energetica) is schreeuwen niet voor niets een bekende techniek om hardnekkig gedrag te doorbreken.
Er is nog wel iets meer nodig om écht persoonlijk te groeien. Anders waren we na dit WK misschien wel allemaal verlicht! Koppel je gedachten eens bewust aan je emoties en aan de (chronische) spierspanningen in je lichaam. Bijvoorbeeld; als je erg druk maakt over al het werk wat je nog moet doen, en je daardoor ‘bedrukt’ voelt. Misschien ervaar je spanning op je borst of in je schouders. Neem je niet te veel last op je, of waardoor raak je ‘buiten adem’?
Verlicht de fysieke spanning en ‘recht’ je schouders of ‘lucht’ je hart. Ervaar meer ruimte en bedenk hoe je dit ook in je werk kan creëren. Andersom kun je ook je emoties of je fysiek beïnvloeden door je gedachten te veranderen. Hoe meer je de samenhang tussen deze drie lagen (hoofd, lichaam en emoties) doorziet, hoe minder je ze nodig heb als verdediging. Zo slalom je steeds makkelijker om de verschillende obstakels heen naar je hart.
Is dat geen mooi verlangen? Recht vanuit je hart aan de slag met de volgende plaatsingsronde. Je soepel bewegen door je drukke werkzaamheden? Enthousiast zijn over je studiekeuze? Goed in je vel ondanks, of dankzij, het werkeloos zijn?
TIP
Word je bewust van jouw non-verbale en fysieke reacties. Onderzoek de samenhang tussen bepaalde spierspanningen en emoties of gedachten. Probeer uit wat er gebeurt als je fysiek ontspant of anders gaat denken over iets wat je raakt. En geniet van harte van dit WK. Hartelijke groet,
Recente reacties