I-zine nr 10 Ilone Blaauw Veilig veranderen week 14 2014
- loon van je levenswandel
- leider van je eigen leven
- creëer je eigen hemel op aarde!
Wat zou het loon voor mijn levenswandel zijn? Dit vraag ik me af, terwijl ik hetlaatste oordeelspel in het Jeroen Bosch Art center in Den Bosch bewonder. Een kunstwerk waarin de meeste mensen naar de hel gaan en maar een klein deel naar de hemel. Geen fijn vooruitzicht! Ik probeer dus in deze wereld een stukje hemel te creëren. Als mijn leven ‘een hel op aarde’ dreigt te worden, wil ik daar zelf verandering in brengen. Zolang het nog kan!
Verandering vraagt zelfvertrouwen en zelfinzicht. Ik krijg dit door ervaringen met anderen. Vijf jaar geleden was ik toe aan een nieuwe richting in mijn loopbaan. Samen met een groepje politie leidinggevenden volgde ik een intensief ontwikkeltraject bij de School voor politieleiderschap. Wat mij hielp waren de persoonlijke gesprekken over de invloed van reorganisaties op ons werk. De herkenbare verhalen, doorspekt met gevoelens van machteloosheid en onzekerheid. We gaven elkaar collegiaal advies om oude beelden en ervaringen los te laten. Dit alles schiep ruimte voor nieuw. Om de Brandpunt-uitzending ‘knuffelen met de korpschef‘, te weerleggen; we werden betere leiders; van ons eigen leven.
Om in de sfeer van hemel en hel te blijven; er is lucht nodig om je vuur weer te voelen. Eén politiecollega maakte de stap naar een nieuwe organisatie. Anderen kozen bewust om te blijven en hervonden hun passie in nieuwe taken, een andere functie of in vrije tijd. Ironisch genoeg gaf ik mijn vuur meer lucht door afscheid te nemen van de brandweer.
Medewerkers beleven reorganisaties als de vorming van de Nationale politie en de Veiligheidsregio’s vaak als een hel op aarde. Voor mij is het de kunst om hen vanuit eigen ervaringen te begeleiden in het omgaan met deze veranderingen. Ik pas dus graag intervisie, collegiale coaching en ‘story telling’ toe. Niet omdat het de pijlers zijn van het ‘nieuwe operationele leiderschap’ maar omdat ze mij van de hel naar de hemel brachten!
Tip
Wacht je op het loon van jouw levenswandel? Of zet je jouw vuur nú in voor de juiste zaken? Als je hierover twijfelt, bijvoorbeeld door veranderingen in jouw organisatie, creëer dan ruimte. Neem zelf de leiding en zoek gesprekspartners met nieuwe invalshoeken. Om samen na te denken, te praten, te voelen en om indien nodig afscheid te nemen. Creëer je eigen hemel op aarde!
Wil je graag onder mijn begeleiding met deze vragen aan de slag; meld je dan aan voor de open inschrijving workshop ‘kom in beweging’ op 17 juni a.s.
Hartelijke groet,
I-zine nr 9 Ilone Blaauw Veilig veranderen week 12 2014
- Wanneer voel jij je veilig?
- Waar komt dat gevoel van (on)veiligheid vandaan?
- De paradox; leren en ontwikkelen buiten je veilige (comfort)zone.
Wanneer voel jij je veilig? Een lastige vraag, bleek vandaag weer tijdens de start van onze eerste co-creatiedag. Hoe laat je jezelf zien in een nieuwe groep collega’s die zich verdiepen in het meekrijgen van mensen in verandering? Nota bene in veilgheidsorganisaties! Zelfs in mijn intervisiegroep waar we elkaars diepere lagen al jaren kennen, speelt dit. Eerst vertellen we elkaar wat er goed gaat, pas later delen we onze twijfels en onzekerheden.
Onze ervaringen vormen de basis voor ons veiligheidsgevoel. Voor mij begon dit met het omheinde achtertuintje van mijn ouderlijk huis. Daar kon ik graven in de zandbak en het paadje volgen van de achterdeur naar het tuinhek. Niet spannend, wel veilig! Duidelijk begrenst, zonder gevaren. Misschien scharrelde jij nieuwsgierig met je vriendjes door het bos? Of speelde je liever samen met je huisdier? Genoot je van veel vrijheid of was er geen toezicht en voelde jij je onveilig?
Ben jij je bewust van de ‘triggers’ die maken dat je je veilig of juist onveilig voelt? Durf je hierover te spreken met anderen? Als ik geraakt wordt, bijvoorbeeld door een directe opmerking over wat ik doe of laat, trek ik me van schrik terug en blijf in mijn comfortzone. Pas als iemand zijn onzekerheden aan mij toont of oog heeft voor mijn reactie, durf ik me te openen. En dat is de paradox! Leren en ontwikkelen doe je juist buiten je veilige zone. Toenemende spanning en ongemak zetten je op een ander been en vragen om scherpte, alertheid en creativiteit.
Een goede begeleider creëert een veilige setting en verleidt mensen daarmee om hun ‘deurtje’ open te doen. Als coach ben ik me bewust van deze uitdaging. Wetend dat het plan dat ik in gedachten heb voor een sessie, nooit precies uitkomt. Mijn veilige achtertuintje wordt een zompig moeras als ik de controle los moet laten. Het is spannend om toe te geven dat ik het even niet meer weet. Dat geeft me ruimte om ‘in het moment’ te reageren op wat ánderen dan gaan doen. Samen dieper te graven om nieuwe inzichten boven te halen en zo weer veilige vaste grond onder de voeten te krijgen.
Tip
Realiseer je dat wanneer iemand gespannen op jou reageert, of andersom, dit waarschijnlijk met de persoonlijke veilige zone te maken heeft. Ben jij degene die het hekje openzet of stuur je iemand het moeras in? Verzamel moed, benoem jouw gevoel of vraag wat er bij de ander gebeurt. Door deze spannende situatie aan te gaan en jouw gevoel van onveiligheid te bespreken, creëer je niet alleen voor jezelf een uitdagende opdracht. Je creëert ruimte voor reactie. Zo ontwikkel je meer vertrouwen in elkaar en vergroot je de veiligheid. Bovendien leer je er van, zelfs als je allebei een modderfiguur slaat!
Hartelijke groet,
I-zine nr 8 Ilone Blaauw Veilig veranderen week 10 2014
- Zonder focus geen resultaat
- Wat zou je doen als je jouw leven over mocht doen
- Je droom een andere vorm geven
Focus! Essentieel om te slagen in dit leven. Zonder focus geen gerichte actie, geen duidelijk profiel, geen heldere doelgroep, geen resultaat? Ik hoor het veel, maar klopt het?
Word je hier net als ik onzeker van of zelfs een beetje boos? Als bedrijfskundige, brandweerofficier, beleidsmedewerker, zelfstandige, moeder en rupsje nooit genoeg, heb ik weinig focus. Ik ben er zelfs allergisch voor. Eén duidelijke richting neigt voor mijn gevoel naar harde keuzes, specialisatie en nog erger; rigiditeit.
Vraagt de huidige tijd niet meer en meer om flexibiliteit? Breed kijken en aanpassen aan behoeftes? Verschillende wegen naar Rome uitproberen? Op die manier ben ik nog steeds op zoek. Ik vind veel leuk en kan van alles. Dat maakt wie ik ben en geeft me de kracht om steeds weer iets nieuws uit te proberen. Zo komt ik er langzaam achter waar ik goed in ben en waar ik me lekker bij voel. De nadelen: het gaat niet allemaal tegelijk en er valt niets vanzelf af, tenzij het niet meer kan..
‘Wat zou je doen als je je leven over mocht doen’, vroeg iemand mij laatst. Zij wilde graag professioneel zanger(es) worden en geeft nu integratieve massages. Ik deed ooit mee aan de ‘ sound mix show’ en kwam niet verder dan de voorrondes. Dus besloot ik dat dit mijn pad niet was. Nu ik na jaren weer intensief dans, voel ik spijt. Ik kan deze droom professioneel niet meer waar maken en vooral: ik was me er niet eerder van bewust! Dit had mijn leven misschien meer focus gegeven. De vraag blijft natuurlijk of ik dan de top had bereikt. Ondanks veel incasserings- en doorzettingsvermogen, lukt het slechts enkelen. Tot waar ga je door en wanneer stop je met het najagen van je droom?
Soms leidt het niet verwezenlijken van deze droom, juist tot het ware pad. Dit inzicht geeft mij nu richting in mijn werk. Ik help anderen om zich eerder (dan ik) bewust te worden van wat ze het liefste doen. Liever spiegel ik “zacht”, dan “hard”. Zo geef ik mijn, wat laat gevonden droom een andere vorm. Ik breng mensen die tijdelijk tot stilstand dreigen of zijn gekomen, weer in ’beweging’.. met een soft focus.
Tip
Als jij op zoek bent naar focus in je werk, pak dan een fotoboek van jezelf als kind. Ga op zoek naar beelden waarop je er blij, gelukkig uitziet. Wat was je aan het doen? In welke omgeving bevond je je? Was je alleen of met anderen? Waar droomde je van? Waar ben je aan voorbij gegaan? Kun je deze vergeten verlangens vertalen naar een vorm die nu bij je past? Maak er dan een ‘beeld’ van, als richting voor jezelf.
Focus jij je op ‘mensenwerk’ binnen de veiligheidsorganisatie? Schrijf je dan in voor de Co-creatiedag op 21-3 en deel jouw beeld met mij en andere collega’s!
Hartelijke groet,
I-zine nr 7 Ilone Blaauw Veilig veranderen week 8 2014
- Opruimen om overzicht te krijgen
- Zelf een patroon in stand houden
- Echt veranderen door zelf te veranderen
Hoe drukker je bent in je werk, hoe meer behoefte je hebt aan rust en orde thuis. Zo werkt het althans bij mij. Opruimen geeft mij overzicht en maakt mijn hoofd ‘leeg’. Toch blijkt dit soms lastig.
In mijn ‘kantoor’ lopen op dit moment drie tieners, een man, een hond en twee klussers rond. Soms baal ik er zo van dat de bom barst. ‘Ik vertik het om jullie sloof te zijn. Ieder moet zijn eigen verantwoordelijkheid nemen!’ roep ik gefrustreerd. Beteuterd en een beetje schuldbewust kijken ze me aan en ze begrijpen niet wat mijn probleem is. Ik maak hen duidelijk hoe ik het voortaan wil. Zij gaan proberen hun – en mijn- leven te beteren.
Later erken ik dat ik mijn irritatie te lang laat oplopen. Ik ben degene die dit patroon in stand houd. Als ik zelf opruim hoef ik het niet aan mijn huisgenoten te vragen. Dat scheelt me tijd en moeite. Mijn huisgenoten zien- en kunnen het niet zoals ik. Op deze manier leren ze het natuurlijk ook nooit. Als ik zelf opruim kan ik lekker ‘los’ gaan en weet ik waar alles ligt. Dit patroon levert me dus ook veel op!
Mijn mannen blijven nog wel een tijdje thuis. Met het oog op de lange termijn, wil ik dus écht verandering! Ik moet leren om mijn mannen eerder aan te spreken of de rotzooi bewust te laten liggen. Mijn ongeduld uithouden totdat zij er last van krijgen. Accepteren dat het niet op mijn manier gaat. Dat kost energie, maar tot mijn verbazing liggen er ‘s avonds geen jassen meer in de hal en staan de fietsen in de schuur. ‘Nu volhouden en prijzen’, zegt mijn goede vriendin, die professional organizer is. Dat is de kern van leren.
Een klant vertelde me dat zij het gevoel heeft soms de ‘sloof’ te zijn, binnen haar afdeling. Ze vraagt zich af wat ze kan doen, zodat haar team meer initiatief neemt. Ik vraag haar wat zij moet laten? Hoe houdt zij dit patroon zelf in stand? Kan ze haar medewerkers vertellen wat haar behoefte is? Hen prikkelen door te vragen wat en hoe zij het willen doen, waarom wel of niet? Dit ga ik thuis uitproberen!
Tip 8
Vraag eens hulp aan anderen om dingen gedaan te krijgen, die je tot nu toe ‘dan maar’ zelf doet. Maak je behoefte bespreekbaar. Verander een monoloog over wat jíj wil, in een gesprek over en weer. Stel vragen, luister goed en kijk wat er gebeurt. Wie weet hoe dit opruimt?
P.S. Leren is ook: omgaan met feedback. Ik begrijp dat mijn i-zine ‘raakt’ en dat de frequentie te hoog is. Ik ben blij met de complimenten en ik wil dit graag volhouden dus ga ik vanaf volgende week over naar 2-wekelijkse toezending. Als je hier geen prijs (meer) op stelt:
Hartelijke groet,
Let op! Ben je betrokken bij ‘mensenwerk’ binnen de veiligheidsorganisatie bijv. politie, brandweer, RWS of GHOR; schrijf je dan in voor de Co-creatiedag op 21-3.
I-zine nr 6 Ilone Blaauw Veilig veranderen week 7 2014
- Jouw stip op de horizon
- Stap uit je comfortzone
- Deel en accepteer jouw weg
Timmer jij ook aan de weg om jouw stip op de horizon te bereiken? Mijn nog vage einddoel, bereik ik alleen als ik uit mijn comfortzone op klanten afstap. Ik overwin mijn ‘beren’ door me te verdiepen in de wereld van marketing en sociale media. Ik klaag over de macht van bezuinigingen en inkoopregels, die lijken te bepalen hoe mijn pad verloopt. Toch zet ik kleine stapjes, één vooruit, 2 achteruit. Hoe meer ik accepteer dat dit mijn weg is, hoe makkelijker ik er open over kan praten en de kronkelige paden kan volgen.
Zo begeleid ik deze week een projectteam, wat al een tijd samen op pad is. Ik haal hen uit hun comfortzone met een ongemakkelijke (loop)oefening. Dit brengt het gesprek op het reorganisatieproces waar ze in zitten. Over de onvoorspelbaarheid van deze ‘weg’. De twijfels en teleurstellingen die opkomen. Het soms letterlijk ziek worden van het gedoe en zich ongewild, vervelend gedragen richting collega’s. Door deze ongemakken naar elkaar te uiten, groeit de onderlinge verbondenheid. Dit vergemakkelijkt de inhoudelijke discussie over de weg die ze samen voor ogen hebben. Ze leggen alle te nemen stappen letterlijk op de grond voor zich neer. Er zijn veel concrete beren en een vrij vage stip op de horizon. Politieke en ambtelijke machten lijken de keuzes te bepalen. Ik vind het bijzonder om te zien hoe dit proces tot openheid en inzicht leidt. Aan het eind van de dag toont dit team zich sterk om deze onzekere weg samen verder te gaan!
Tot waar de weg loopt, weet niemand. Hóe je hem loopt, bepaal je zelf. Dit ervaar ik als vrijwilliger tijdens een intens gesprek met een bewoonster van het hospice. Zij beseft dat ze niets meer kan doen aan haar ziekte en het eind van haar weg in zicht is. De laatste beer die ze overwonnen heeft is het afscheid van haar huisje. De rust en de acceptatie stralen van haar af. Ze is totaal ‘zonder franje’, helemaal zichzelf. Ik ben dankbaar dat ze dit met me deelt. Het verheldert mijn stip op de horizon: ‘een tijdje meelopen met mensen op hun pad van persoonlijke ontwikkeling’. Hopelijk heb ik nog een lange weg te gaan!
Tip 6!
Maak eens een tekening van jouw stip op de horizon en de weg die daar volgens jou toe gaat leiden. Bepaal welke splitsingen er aan komen en welke beren jij ziet. Leg deze tekening (in stukken geknipt) op de grond en doorloop hem eens letterlijk, stapje voor stapje. Doe dit samen met iemand die je vertrouwt of onder begeleiding met je team. Vertel eens ‘zonder franje’ hoe dit voelt. Kun je accepteren dat dit jóuw weg is?
Hartelijke groet,
Let op! Ben je betrokken bij ‘mensenwerk’ binnen de veiligheidsorganisatie; schrijf je dan in voor de Co-creatiedag op 21-3.
Aan-of afmelden e-zine
Recente reacties