i-zine nr.12 Ilone Blaauw Veilig veranderen week 19 2014

• de golfbeweging van het leven
• reflecteren op hoe je met verandering van ritme omgaat 
• duik in je diepere lagen 

‘Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder’. In hoeverre leef jij dit prachtige advies van Ramses Shaffy? Persoonlijk houd ik van zingen, dansen en lachen én kan ik aardig doorslaan in werken. Vechten voor een goed resultaat, niet loslaten, het nog beter willen doen, totdat mijn energie helemaal op is. Ik kan wel janken als ik dan weer ziek word of geblesseerd raak. 

Bidden en bewonderen vragen om reflectie. Alles wat leeft, beweegt, vertraagt, komt tot stilstand en pakt de beweging weer op, mits er energie voorhanden is. Deze logische en natuurlijke golfbeweging noemt Gabriëlle Roth in haar vijf dansritmes; vloeiend, staccato, chaos, lyrisch en de stilte. Het is leerzaam om te kijken hoe je omgaat met de verandering van ritme.

Persoonlijk start ik graag nieuwe dingen op. Vloeiend, uit het niets opperde ik vorig jaar een idee voor de ‘open space’ FCIC. Staccato zijn we doelgericht aan de slag gegaan, volgens een duidelijke structuur en planning. 17 April j.l. was ons moment van ‘flow’, waarbij ook chaos dreigde en we 160 mensen met groot succes met elkaar in verbinding brachten. Lyrisch voelden we ons als team, na afloop. En daarna.. stilte.

Start open space FCIC

Waarom heb ik moeite met de verandering van ‘chaos’ naar ‘stilte’? Normen en waarden uit mijn opvoeding zijn: hard werken, altijd doorgaan en doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg. Ik voel me schuldig als ik niets doe of trots ben op mijn eigen prestatie. Dan doorbreek ik het patroon. Verder voel ik angst voor het niets doen; omdat ik dan de regie loslaat. Misschien gebeurt er niets (meer) of iets onverwachts? Ik red het vast niet alleen en dit roept allerlei vervelende emoties op. Dus blijf ik weerstand bieden om maar niet in dat grote zwarte gat te belanden.

Deze week las ik het boek van Brandon Bays over de helende reis. Zij raadt ons aan om bij een grote verandering, bewust door de lagen van onze emoties heen te gaan. Ze stuk voor stuk te doorleven, en zo te belanden in dat afschrikwekkende persoonlijke zwarte gat. Daar blijkt dat het helemaal niet zo ‘zwart’ is. Integendeel: je kunt veel rust en geluk ervaren wanneer je daar naartoe durft te gaan!

Bidden en bewonderen dus! Ik mag gedoseerd afbouwen door de touwtjes meer spelenderwijs te laten vieren. Trots zijn op de resultaten. Genieten van het rustig afronden en afscheid nemen. Ruimte maken voor de volgende vloeiende beweging. Zo bekeken is mijn recente mountainbike- en wandelvakantie in de Ardennen een geslaagde poging om van heftige beweging naar stilstand te gaan. 

TIP

Wees je eens bewust van jouw beweging, bijvoorbeeld tijdens een wandeling, een dans, een sportactiviteit. Welke overgang vind jij lastig; die naar het opstarten, het vinden van je ritme, de chaos, het lyrisch genieten, of juist de stilte? Hoe ervaar je dit in je werk? Met welke uitdaging en welke ongewenste emoties heeft dit te maken? Zak eens door die emoties heen en duik voor de verandering eens in jouw zwarte gat! Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder’ en weet; we zijn allemaal samen!  Een hartelijke groet,