I-zine nr 29 Ilone Blaauw Veilig veranderen week 2 2015
Hoe je nú de ruimte kunt pakken om jouw droom vorm te geven.
Een nieuw jaar, nieuwe kansen. Zo ervaar ik dat altijd weer, terwijl het puur een kwestie van een ander jaartal is. Ik voel hoe allerlei mogelijkheden open liggen, maar weet nog niet in welke vorm ik ze ga gieten. Mijn beste ideeën komen op een moment dat ik er juist niet bewust mee bezig ben, bijvoorbeeld ‘s nachts als ik droom. Zoals Paulo Coelho het zo mooi beschrijft in zijn boek ‘de strijders van het licht’:
“Om zijn droom te verwezenlijken dient een strijder van het licht te beschikken over een sterke wil en over een ongelooflijk vermogen tot overgave. Ook al heeft hij een doel, de weg ernaartoe is niet altijd die welke hij zich voorstelt”.
Ik ben nog een strijder van het licht in wording, want ik vind het erg lastig om me over te geven aan dit nog ‘niet-weten’. Het liefst zet ik mijn dromen direct om in acties. Ik heb ook de sterke overtuiging dat ik eigenlijk al een volle agenda zou moeten hebben. Dan ben ik druk bezig om een bekende weg te volgen, maar verwezenlijk ik mijn droom?
Tijdens een wandeling met een goede vriendin, stel ik mijzelf de volgende vragen:
- Waarom doe ik dit werk?
- Wat is mijn toegevoegde waarde of bedoeling en voor wie?
- Wat wil ik dit jaar betekenen en bereiken? Hoe doe ik dit?
Open jouw deur naar een jaar met een gouden randje
Simon Sinek noemt dit in zijn TED talk de ‘golden circle’. Ik geef mijn jaar een gouden randje, als ik vanuit mijn hart werk, plannen maak en naar buiten breng. Het beantwoorden van deze drie vragen, in deze volgorde, inspireert me en brengt me terug bij mijn doel; daar waar het echt over gaat.
Helaas ben ik niet de enige die vaak andersom denkt en werkt, lees ik in ‘verdraaide organisaties’ van Wouter Hart. We houden ons bezig met het concrete ‘hoe’, soms met het ‘wat´ maar zelden met het abstractere, minder makkelijk te definiëren ‘waarom’. Dit leidt tot ‘uitholling’ van het vak en onze passie. We richten ons op taken, procedures, targets. Tot ieders frustratie! Deze ‘ditjes en datjes’ geven geen voldoening en het kost moeite om het werk vol te houden. Je hebt geen vat op wat er gebeurt. En áls er iets op je af komt, heb je geen ‘toetssteen’ om te kijken of het past in jouw grotere plaatje. Omdat je het niet heb gemaakt!
Als ik het nu eens omdraai? Dit jaar start met mijn ‘waarom? Ik geniet er ontzettend van als ik leidinggevenden en hun teams in hulpverlenende organisaties zover krijg, dat ze goed voor zichzélf en elkaar zorgen. Mijn bedoeling is om een veilige setting te creëren, waarin ze zich bewust worden van wat ze doen én laten. Ik begeleid hen graag in hún ontwikkelproces, zodat ze daarna in staat zijn om anderen te helpen. Zo neemt het plezier, de kwaliteit van hun werk en daarmee de veiligheid voor de samenleving, toe. Wat ik hiervoor doe en hoe? Voor die vragen neem ik eerst zelf nog wat ruimte en ondertussen laat ik mij verrassen. Geef ik je dan het goede voorbeeld?
TIP
Geef jouw jaar een gouden randje. Plan rustmomenten in je agenda. Gewoon even niks, tijd voor zelfreflectie. Denk eens na over de drie bovengenoemde vragen en beperk je – zeker als leidinggevende – eerst tot het ‘waarom’. Doe het in stapjes en vraag hulp aan betrouwbare, eerlijke sparringspartners. Dit kunnen collega’s, medewerkers of vrienden zijn. Geef je over aan hun feedback. Laat vooral ruimte voor het ‘wat’ en ‘hoe’. “Ook al heb je een doel, de weg ernaartoe is niet altijd die welke jij je voorstelt”.
Een prachtig jaar gewenst!
I-zine nr 27 Ilone Blaauw Veilig veranderen week 50 2014
Hoe zit het met jouw balans?
5 december is alweer voorbij. Het geven van kadootjes en bijbehorende gedichten, is voor mij de belangrijkste reden om mee te doen aan het ‘heerlijk avondje’. Wat geniet ik van de verrassing en het plezier van de ontvanger. Het geeft mij voldoening om iets voor de ander te kunnen doen. Is dit typisch iets voor volwassen(en vrouwen)? Als ik zie hoe de kinderen de pakjes onbevangen en zonder gene in ontvangst nemen en uitpakken..
Ontvangen
Voor mij is ‘iets nemen’ beladen. Want welk recht heb jij om te nemen, wat niet eerst aan je wordt gegeven? Laat staan dat je ergens om vraagt. ‘Kinderen die vragen worden overgeslagen’, is het gezegde. Als ik iets ontvang, betrap ik mezelf erop dat ik het gegeven paard in de bek kijk. Wellicht vanuit de onuitgesproken norm: ‘voor wat, hoort wat’. Is het wel voldoende, niet te veel of passend? Hoe toon ik mijn dankbaarheid en mag ik ook ‘nee’ zeggen? Vragen die opkomen als ik iets ontvang. Het lastigste vind ik het gevoel dat ik de ander iets schuldig ben. De ander kan, op een onverwacht moment, een beroep op me doen, me claimen om iets terug te geven. Ik heb hierin niet de controle en voel mij afhankelijk van de ander. Eigenlijk geeft ‘geven’ macht over de ander. Omgekeerd voelt dit niet lekker. Is dit een reden waarom ik het vak van hulpverlener gekozen heb?
Geven en nemen horen in balans te zijn. Als dit evenwicht langdurig verstoord is in jezelf, een relatie, een groep of organisatie, roept dit, vaak onbewust, een reactie op. Bijvoorbeeld als een team zich tijdens een reorganisatie enthousiast inzet om alle ballen in de lucht te houden en tegelijk mee gaat in de verandering. Ze zullen er misschien niet om vragen, maar als er geen waardering en erkenning tegenover staat, raken ze gedemotiveerd. Onderhuidse wrevel kan uitmonden in een schreeuw om aandacht of afhaken. Dit gebeurt ook in een relatie, wanneer één van de partners zich overdreven uitslooft om de inzet van de ander te compenseren.
Regelmatig coach ik leidinggevenden die teveel van zichzelf geven. Ze vragen en nemen zakelijk maar vaak ook privé, te weinig. Pas wanneer ze hun groeiende vermoeidheid en depressieve gevoel koppelen aan deze onbalans, begint het werken aan herstel. De eerste stap is om zichzelf te geven wat nodig is en dit daarna ook aan anderen te vragen. Medewerkers, partners, vrienden krijgen (eindelijk!) de kans om verantwoordelijkheid te nemen en iets terug te geven. Zo komt er meer evenwicht in geven en ontvangen. Verrassend en plezierig voor iedereen!
Tip
Wees eens alert op signalen die duiden op een onbalans tussen geven en nemen. Bij jezelf, in je relatie of in je organisatie. Wat vind jij makkelijker; geven of ontvangen? Hoe kun je het evenwicht herstellen en wat vraagt dit van je?
Hartelijke groet,
I-zine nr 25 Ilone Blaauw Veilig veranderen week 46 2014
Hoe je je eigen rotonde herkent en de juiste afslag neemt.
Jaren geleden had ik een steeds terugkerende droom. Ik reed rondjes in een racewagen op een rotonde en allerlei vrienden, familie stonden langs de kant. Dat gaf mij een kick tot dat mijn benzine op was. Toen viel het kwartje. Ik was alleen maar aan het Doorbijten, Inschikken en Ploeteren. Ik moest erkennen dat ik zo niet in hetzelfde kringetje door kon blijven gaan. Wat ik door schade en schande leerde was: terugschakelen, gas terugnemen en (tijdig) een afslag nemen.
Leef ik nu lang en gelukkig? Ja en nee. Ik bevind me soms zomaar weer op de rotonde. Dan herken ik hetzelfde ‘dip’ gedrag en ben teleurgesteld dat het niet tot iets nieuws leidt. Ik geef de hele wereld de schuld, ben chagrijnig, moe, geïrriteerd en begrijp niet waardoor het komt. Mijn familie en vrienden zien me tobben en geven me goede raad. Ik luister niet, omdat ik het te druk heb met mezelf. Het besef dat ik weer in mijn droom ben beland, komt pas als mijn frustratie en moeheid zo erg zijn, dat ik mezelf helemaal gek maak. Dan herken ik mijn rotonde en voel: ik wil hier weg! Dit leidt op den duur tot een lege tank en geen toeschouwers meer langs de lijn.
Voor mij zit er niets anders op. Dippen, maar dan anders: Duidelijkheid krijgen in gedachten en gedrag, Inspiratie opdoen voor nieuwe keuzes en Positieve actie brengen in mijn leven. Dit haal ik uit het nieuwe boek van Brenée Brown getiteld; de moed van imperfectie. Zij is de vrouw die een waanzinnig mooie Ted-talk hield over de kracht van kwetsbaarheid. Ik verzamel de moed om bewust langzamer te gaan rijden en beraad me welke afslag ik wil nemen. Alle goede raad ten spijt, ík zit aan het stuur en moet kiezen. Spannend, want ik weet namelijk niet waar ik uit kom. Mijn rijkunsten zullen beproefd worden, ik kan verdwalen, maar ik kom ergens anders.
Individuen en teams die van hun rotonde af willen, laat ik vertragen of zelfs stilstaan. Met intensieve oefeningen geef ik hen inzicht in gedachten en gedrag. Ik laat ze oefenen in het creëren van duidelijkheid, door grenzen te stellen en anderen aan te spreken op hun verantwoordelijkheid. Gevuld met nieuwe inspiratie durven ze onbekende wegen in te slaan. Deze positieve actie leidt –op langere termijn- tot minder uitval, lagere verzuimkosten en hogere scores op (medewerkers)tevredenheid. Dat is toch veel prettiger dan het draaien van – steeds meer- bekende rondjes!
Tip
(Her)ken jij jouw rotonde? Welk gedrag houd jij lang vol? Terwijl je weet dat dit niets nieuws brengt? Wat staat jou te doen? Een hulpmiddel kan zijn om je rotonde letterlijk te tekenen, of zoals ik in een team voorstelde, op de grond uit te leggen. Geef in de kern (de middenberm) weer welk herhalend gedrag deze rotonde verbeeldt. Zoek vervolgens of er afslagen zijn en zoja, welke. Vraag jouw ‘omstanders’ welke mogelijke nieuwe wegen zij voor jou zien. Loop ze, eventueel letterlijk op de grond, één voor één na. Geef ze, naam, beeld en richting en voel, bedenk en bepaal welke op dit moment bij jou past.
Ik neem de eerste rechts en jij?
Recente reacties