I-zine nr 7 Ilone Blaauw Veilig veranderen week 8 2014
- Opruimen om overzicht te krijgen
- Zelf een patroon in stand houden
- Echt veranderen door zelf te veranderen
Hoe drukker je bent in je werk, hoe meer behoefte je hebt aan rust en orde thuis. Zo werkt het althans bij mij. Opruimen geeft mij overzicht en maakt mijn hoofd ‘leeg’. Toch blijkt dit soms lastig.
In mijn ‘kantoor’ lopen op dit moment drie tieners, een man, een hond en twee klussers rond. Soms baal ik er zo van dat de bom barst. ‘Ik vertik het om jullie sloof te zijn. Ieder moet zijn eigen verantwoordelijkheid nemen!’ roep ik gefrustreerd. Beteuterd en een beetje schuldbewust kijken ze me aan en ze begrijpen niet wat mijn probleem is. Ik maak hen duidelijk hoe ik het voortaan wil. Zij gaan proberen hun – en mijn- leven te beteren.
Later erken ik dat ik mijn irritatie te lang laat oplopen. Ik ben degene die dit patroon in stand houd. Als ik zelf opruim hoef ik het niet aan mijn huisgenoten te vragen. Dat scheelt me tijd en moeite. Mijn huisgenoten zien- en kunnen het niet zoals ik. Op deze manier leren ze het natuurlijk ook nooit. Als ik zelf opruim kan ik lekker ‘los’ gaan en weet ik waar alles ligt. Dit patroon levert me dus ook veel op!
Mijn mannen blijven nog wel een tijdje thuis. Met het oog op de lange termijn, wil ik dus écht verandering! Ik moet leren om mijn mannen eerder aan te spreken of de rotzooi bewust te laten liggen. Mijn ongeduld uithouden totdat zij er last van krijgen. Accepteren dat het niet op mijn manier gaat. Dat kost energie, maar tot mijn verbazing liggen er ‘s avonds geen jassen meer in de hal en staan de fietsen in de schuur. ‘Nu volhouden en prijzen’, zegt mijn goede vriendin, die professional organizer is. Dat is de kern van leren.
Een klant vertelde me dat zij het gevoel heeft soms de ‘sloof’ te zijn, binnen haar afdeling. Ze vraagt zich af wat ze kan doen, zodat haar team meer initiatief neemt. Ik vraag haar wat zij moet laten? Hoe houdt zij dit patroon zelf in stand? Kan ze haar medewerkers vertellen wat haar behoefte is? Hen prikkelen door te vragen wat en hoe zij het willen doen, waarom wel of niet? Dit ga ik thuis uitproberen!
Tip 8
Vraag eens hulp aan anderen om dingen gedaan te krijgen, die je tot nu toe ‘dan maar’ zelf doet. Maak je behoefte bespreekbaar. Verander een monoloog over wat jíj wil, in een gesprek over en weer. Stel vragen, luister goed en kijk wat er gebeurt. Wie weet hoe dit opruimt?
P.S. Leren is ook: omgaan met feedback. Ik begrijp dat mijn i-zine ‘raakt’ en dat de frequentie te hoog is. Ik ben blij met de complimenten en ik wil dit graag volhouden dus ga ik vanaf volgende week over naar 2-wekelijkse toezending. Als je hier geen prijs (meer) op stelt:
Afmelden e-zine
Hartelijke groet,
Let op! Ben je betrokken bij ‘mensenwerk’ binnen de veiligheidsorganisatie bijv. politie, brandweer, RWS of GHOR; schrijf je dan in voor de Co-creatiedag op 21-3.
Ben je ex-IC patiënt of als familielid betrokken; meld je dan aan voor de Open Space Family Centered Intensive Care op 17-4!
Lieve ilone,
Wat ’n mooi verhaal is ’t geworden! Paul en ik hebben m nu ook gelijk gekregen!
Bijzonder om ons gesprek zo te gebruiken…. Vind ik leuk!
Letterlijke inspiratie en je schrijft echt goed.
Ben benieuwd naar je volgende over 2 weken
Hoi Ellen, dank voor je compliment. Het leidt in ieder geval tot interessante discussies. En, het houdt me scherp om het anders te doen. Zéker deze komende voorjaarsvakantie..
Fijn dat je in een fase van rust en orde zit Ilone. Ten minste, dat neem ik gemakshalve aan. Het geeft blijkbaar ruimte (in je hoofd). Is er nu weer meer ruimte voor Fantasie? 😉
Vg, Marc
Absoluut Marc! Vandaag veel fantasie gebruikt bij de begeleiding van een teamsessie in kader van samenwerking. Van balspelletje, via team-kernkwadrant, naar speeddate over eigen kwaliteiten en het samen vertellen van een verhaal over de ‘slechts functionerende’ naar de ‘gaafste’afdeling, om af te sluiten met een concreet gedragen plan van aanpak!
Ilone je hebt helemaal gelijk. Maar het vertellen wat je wil en vooral het geduld dat je moet opbrengen om de heren te laten leren kost vaak nog meer energie dan het maar weer even zelf doen. Een weekje Huskey-safari in Finland maakt het relativeren en geduld hebben wel makkelijker. Echter in het hectische Nederland ben je dat ‘lege’hoofd gevoel al snel weer kwijt. Ja je maakt zelf keuzes, maar de manier van leven met rust en ruimte en zelf bepalen zoals ze dat in Noord-Finland doen is hier niet handhaafbaar. Je omgeving accepteert het gewoon weg niet.
Hoi Désirée. Ik begrijp heel goed dat het lastig is om na zo’n mooie ervaring weer te ‘landen’. Volgens mij is de kunst om hier op jouw plek, op jouw tijd, rust te nemen in alle hectiek en chaos. Even terugkomen bij ‘jezelf’ en dan maar de boel de boel laten.. Oók de reacties van anderen… Lieve groet, ilone
Leuk verhaal, heel herkenbaar.
Zoals vrijdag belooft.
If you love something, set it free
If it comes back, it will always be yours.
If it doesn’t come back, it was never yours to begin with.
But, if it just sits in your living room, messes up your stuff, eats your food, uses your telephone, takes your money, and doesn’t appear to realize that you had set it free, ……you either married it or gave birth to it.