I-zine nr 32 Ilone Blaauw Veilig veranderen week 8 2015

Hoe je van je pad kan raken en de weg weer terug kan vinden

Ieder van ons is op reis in het leven en dat is niet altijd een sprookje. Het avontuur van Roodkapje begint wanneer ze van haar moeder de opdracht krijgt om haar zieke oma te bezoeken. Soms is de stem van moeder onze eigen innerlijke stem, die van een werkgever of klant. Zo’n opdracht richt zich op de essentie, je bestaansrecht nu en in de toekomst, uitgaand van waar je vandaan komt. Roodkapje moet steun gaan bieden en op reis gaan naar haar roots. De roep om hulpverlening kennen velen van ons. Vaak kom je daarbij een stuk van je verleden tegen. Je hebt niet voor niets voor jouw vak gekozen. Of het nu de brandweer, de politie, de zorg of in mijn geval coaching is. Moeder drukt Roodkapje op het hart om de kortste en meest veilige route te nemen. Ze zet haar favoriete rode mutsje op, zoals wij onze liefste normen, waarden, ervaringen en vaardigheden met ons meedragen.

Roodkapje op weg naar carnaval ’15

Roodkapje stapt vrolijk, open minded en vol vertrouwen het bos in. Haar mandje gevuld met “lekkers” voor oma. Dit gevoel herken je vast wel wanneer je vol van ideeën begint aan een nieuwe baan, project, organisatieverandering? Onderweg verleidt de Grote Boze wolf het meisje om haar pad te verlaten. Ze kan toch beter eerst bloemen plukken voor haar grootmoeder? Hij weet wel waar ze staan. Die beproevingen komen wij ook tegen. Vaak vermomt in mooie kansen, een gave opleiding, een leuke klus erbij, iets wat je meer aanzien, geld of succes gaat opleveren? Zo sla je een andere weg in. Jouw bedoeling verlies je (tijdelijk) uit het oog. Je verdwaalt in een woud van ‘gedoe’, veroorzaakt door je eigen gedachten, omstandigheden of andere mensen.

Zeker is dat je jouw Grote Boze wolf vaker ontmoet op je levensweg. Zoals Roodkapje later bij haar vermomde ‘oma’ komt. Je lijkt je doel te bereiken, maar ergens klopt het niet. Intuïtief voel je dat de zaken waar je je mee bezig houdt, niet leiden tot geluk. Je wil het graag anders, maar schrikt van die ‘grote mond, neus en oren’. De waan van de dag sleurt je mee, bijvoorbeeld in de vorm van teveel werk, wachtlijsten, onzekerheden, gezondheidsproblemen. Tegelijk vraag je je af waarom dit op je pad komt? Deze zaken vreten je op, maar je kunt het niet tegenhouden. Dit kan leiden tot verlies van je enthousiasme en passie voor je vak. Je omgeving voelt dit aan en reageert hier niet altijd goed op. Zo kan een cascade ontstaan van energieverlies, passiviteit, overspannenheid, of gewoon een waanzinnige dip!

Als je niet uitkijkt, zit je gevangen in de buik van de wolf. Daar komt Roodkapje noodgedwongen tot rust. Vechten om er uit te komen werkt niet. Ze heeft geen contact meer met de buitenwereld. In deze luwte vraagt ze zich af wat ze nu echt wil, wat haar bedoeling is, waar ze het voor doet? Voor de antwoorden kan ze zich alleen tot zichzelf, haar hart, en haar ‘oma’ wenden. Gelukkig komt er altijd hulp van buitenaf. De jager ‘snijdt’ de boel open. Dit is pijnlijk en zorgt voor licht en ruimte! Hij legt diepere lagen bloot waarbij alles mag zijn. Roodkapje en haar oma leven weer. Ze laten ‘stenen’ overtuigingen, het gedrag wat niet meer dient, achter in de buik van de wolf. Roodkapje neemt afscheid van de wolf, haar kwade genius. Haar schaduwkant, het belemmerende patroon zakt naar de bodem. Ze komt weer met beide benen op de grond en kan verder.

Leeft Roodkapje nog lang en gelukkig? Zeker! Maar niet in één keer. Deze leerervaring kun je bewust meenemen op jouw reis. Dan wordt het een deel van jou. Het vormt je gedrag in de toekomst en bepaalt het vervolg van jouw sprookje. De wolf zal af en toe weer opspelen of boven komen drijven. Hopelijk herken je hem dan aan zijn grote mond en oren, kun je hem weerstaan en verder groeien.

TIP

Hoe ziet jouw boze wolf eruit? Waartoe laat jij je verleiden? Wat doe jij als je opgevreten dreigt te worden? Kies jij voor de verandering de kortste route, rechtstreeks van huis naar oma? Of wordt het de lange weg, die niemand jou kan opleggen? Echte transitie is geen sprookje: het begint altijd met iets wat niet meer werkt, een einde. Dit vraagt om afscheid en geeft een gevoel van verlies. Dit proces eindigt met een zelf gekozen, nieuw begin.

Wil je hulp bij het ontrafelen van jouw sprookje? Zit je gevangen en wacht je op de jager? Neem contact met me op en ik kijk hoe ik je kan helpen op jouw reis.

Je kunt dit sprookje ook in de versie voor teams lezen.

Hartelijke groet,