i-zine nr.14 Ilone Blaauw Veilig veranderen week 22 2014

• Als een berg tegen lastige taken opzien
• Slimme tactieken die niet werken
• Stap voor stap op weg.

Ik voel me net ‘klein duimpje‘ als ik weer als een berg tegen allerlei lastige taken opzie. Wanneer ik verdwaal in mijn ‘to do’ lijstjes en overvolle agenda. Het voelt alsof ik er helemaal alleen voor sta. Waar moet ik in hemelsnaam beginnen? Ga ik iemand bellen, aanspreken of zelfs teleurstellen? Schrijf ik mijn i-zine, pas ik mijn website aan? Of werk ik de administratie of sociale media bij?

Het kleine mannetje uit het sprookje had allerlei slimme tactieken om uit het bos te komen. Nou? Ik ook! Ik begin met de makkelijke, leuke klussen. Alle minder prettige activiteiten stapel ik op tot één grote onvervulbare opdracht met een onrealistische planning. Daar hoef ik dus niet eens aan te beginnen! Soms hoop ik dat het probleem zich vanzelf oplost. Aan de slag gaan met andere, zogenaamd veel belangrijker zaken zoals inkomende telefoontjes of mails is ook een goede afleidingsmanoeuvre. Een dure opleiding volgen in de voor mij lastige dingen lijkt een goede stok achter de deur. Tenslotte kan ik gaan klagen en anderen de schuld geven dat iets mij niet lukt (‘de vogels hebben de broodkruimels opgegeten’).

Ondertussen raak ik, net als klein duimpje, steeds verder van huis. Mijn vluchtgedrag veroorzaakt stress, omdat ik uitstel en daardoor mijn zelf gestelde deadlines niet haal. Die opleiding kost niet alleen veel geld, maar ook tijd en energie. Daar word ik zelfs moe of ziek van. Ik schop vol frustratie tegen de ‘bomen’ in mijn bos (kinderen lenen zich hier heel goed voor) en ga het liefst in een hoekje zitten, slapen, net als de reus. Oh, had ik maar zevenmijlslaarzen aan! Dan vloog ik met grote stappen naar huis. Helaas, sprookjes bestaan niet.

Er zit niks anders op dan stap voor stap op weg te gaan. Ik hak alles wat me bedrukt in kleine stukjes. Van alle grote zware opgaven maak ik een aantal kleine lichtere. Ik zet voorzichtig een eerste stap, waarmee ik weer in beweging kom. Liefst zoek ik leuke medereizigers met een eigen kompas. Onderweg pikken we aanwijzingen op en nemen rustmomenten. Bovenal geniet ik van de tocht, zelfs al duurt die langer dan me lief is.

TIP

Begin gewoon. Mijn dansleraar vertelt bij aanvang van de cursus: ‘Als je geen zin hebt, of twijfelt of je zal gaan, trek dan je jas en schoenen aan en open je deur. Stap naar buiten en loop de eerste tien meter op weg naar je fiets of auto. Als je daar aangekomen nog steeds niet wil gaan, draai dan om. Vaak zul je merken dat je van daaruit vanzelf verder gaat!’

Wil je een steuntje in de rug? Maak dan gebruik van een gratis telefonisch ‘kom in beweging’ gesprek, waarmee ik samen met je kijk naar jouw sp(r)ookjes-beeld, wat je belemmert en welke eerste stap jij kunt zetten.

Een hartelijke groet,